Integracja sensoryczna (w skrócie SI z ang. Sensory Integration) to proces, który umożliwia mózgowi przetwarzanie informacji z narządów zmysłów (takich jak dotyk, wzrok, dźwięk, smak, zapach i równowaga) w sposób efektywny i zorganizowany. Jest to naturalny mechanizm, który pozwala nam na zrozumienie i reakcję na bodźce z otoczenia oraz na kontrolowanie własnego ciała w różnych sytuacjach.

U osób z zaburzeniami integracji sensorycznej ten proces może być zakłócony. Prowadzi to do trudności w przetwarzaniu i adaptacji do bodźców sensorycznych, przez co mogą doświadczać nadwrażliwości lub podwrażliwości na bodźce sensoryczne. To z kolei może być przyczyną gorszego   funkcjonowania w życiu codziennym, czyli w szkole, pracy, relacjach społecznych i codziennych czynnościach.

Terapia SI jest formą interwencji terapeutycznej, która ma na celu poprawę zdolności jednostki do przetwarzania i adaptacji do bodźców sensorycznych. Terapeuci stosują różnorodne techniki i ćwiczenia mające na celu stymulowanie zmysłów i wspieranie organizacji sensorycznej, co przyczynia się do poprawy funkcjonowania dziecka lub osoby dorosłej w życiu codziennym.

Terapia integracji sensorycznej może być stosowana u osób z różnymi diagnozami, takimi jak zaburzenia ze spektrum autyzmu, zespół nadpobudliwości psychoruchowej, dysfunkcje przetwarzania sensorycznego, opóźnienie rozwoju psychoruchowego oraz u dzieci, które doświadczają trudności w nauce lub zachowaniu.